Geçtiğimiz hafta, sokak çocuklarına rehabilitasyon modellerinin ele alındığı iki günlük bir sempozyum yapıldı. Bu sempozyum süresince sokak çocuklarının toplumsal ve bireysel sorunlarının çözümünde neler yapıldığı ve yapılabileceği konularının yanı sıra uygulanan modellerin hedeflerinin ne olması gerektiği de tartışıldı.
Ben bu kapsamda ilk tartışılması gereken konunun terminoloji ve kavramların sınırları olması gerektiğini düşünüyorum. Ben dahil hepimizin sokak çocukları terimini yıllardır kullanıyor olmamız aslında hep yakındığımız etiketlemek ve farklılığın ortadan kalkması hedeflerinin baştan ortadan kalkması sonucunu da beraber getiriyor.
Aslında aradığımız kendimizi ve toplum yaşamımızı daha az örseleyecek ürküntü ve çekiniklik yaratmayacak, geçişi kolaylaştıracak bir formül bulabilmek. Bu formülü ararken de ortaya çıkan sorunun sadece çocukların bireysel sorunlarından kaynaklanmadığını toplumsal problemlerin; başta göç, yoksulluk, şiddet eğilimi gibi yaklaşımların çok önemli roller üstlendiğini de eklemek gerekiyor.
Bu çocuklar için öngörülmüş ve uygulanmakta olan sistemlerin nasıl çalıştığı da sorgulanması gereken bir durumdur. Olumlu yanları ile birlikte olumsuzlukların ya da verimsizliklerin de tartışılmasının büyük önemi bulunmaktadır.
Çocukların sokaktan nasıl alındığı yani saha çalışmasının nasıl yürütüldüğü, eğitim durumları, aileleriyle nasıl iletişime geçildiği ve aile profilleri üzerine nasıl inceleme yapıldığı gibi sosyal hizmet uygulamalarının da gözden geçirilmesi gerekmektedir.
Çalışan personelin kimlerden oluşması gerektiği ve nitelikleri ile birlikte eğitimlerinin de değerlendirilmesi önemlidir. Burada en önemli sorun olarak sadece atanmış görevlilerin değil aynı zamanda sivil toplum çalışanlarının da burada çalışabilmesinin tartışılması gerekmektedir.
Bu aşamalardan sonra da çocukların eğitimi ve yaşamlarının gelecekteki yönlenmesinin değerlendirilmesi gerekmektedir. Burada eğitimin yapısı, enformal eğitim olacaksa modelleri tartışılmalıdır. Ayrıca meslek edindirmede hedeflerin net olarak ortaya konması ve burada seçim yaparken hangi nedenlere dayandığımızın tartışılması çok önemlidir.
Meslek edindirmede hangi alanların tercih edilebileceği piyasa, istihdam ve ekonomik koşullara göre değerlendirilip şu anda eğitim kapsamında olmayan yeni meslek kollarının da değerlendirilmesi gerekmektedir.
Toplantıda en önemli problemlerden birinin kurumlar arası koordinasyonun bulunmayışı olduğu dikkati çektiğinden bu konuda mutlaka bir adım atılmalıdır. Bu işbirliğinin yerel yönetimler, devletin kamu kuruluşları, sivil toplum kuruluşları ve akademik kurumlarla birlikte değerlendirilmesi gerekmektedir. Buna 5. güç olan medyayı da eklemek önemlidir.
Çocukların artık koğuş siteminden çıkmış bir modelden başlayarak rehabilitasyon çalışmalarının başlaması gerektiği herkesin üzerinde birleştiği ortak görüştür. Burada sokakta madde kullanan çocukla ilgili yapılması gerekenlerin çok da net olarak ortaya çıkmadığını da belirtelim.
Ayrıca, bu problemin çözümünün aile yapısında yattığı da bir kez daha vurgulanmıştır. Ama bunun çözümü için yapılan önerilerin somutlaşamadığı ya da pratik uygulamaların neler olması gerektiğinin altının çizilemediğini de görülmektedir. Bunda belki de hemen tedbir ve sadece görülen problemin çözümü yaklaşımının da büyük önemi vardır.
Sonuç olarak bu konuda etkin olan isimlerin aktif katılımıyla ortaya çıkan sonuçların çok verimli bir planı ortaya koyma adına yararlı sonuçları olmuştur. Ama bunların uygulanabilmesi ve kadroların oluşturabilmesi hem daha uzun hem de daha sancılı bir süreçtir. Umarız ki bu da gerçekleşecektir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder