Sokak çocukları sayısı her toplumda asayişin, ekonominin ve yaşam standardının bir aynası görevi görmektedir. Sokakta yaşayan ve çalışan çocukların sayısı arttıkça bu bize o toplumda işlerin iyiye gitmediğinin bir işareti olarak dönmektedir. Bizde de son dönemde sokakta çocuklarımızın sayısı o kadar atış göstermiştir ki politikacılar ve yöneticiler ne derse desin durumun hiç de parlak görülmediği izlenebilir.
Çocuklarla ilgili ne yapabiliriz sorusunu sormadan önce, çocuklar bize ne ifade ediyor ve sokak çocukları için ne düşünüyorsunuz sorularına cevap vermek gerekmektedir. Bu sorulara verilen cevaplarsa; güvensiz, terk edilmiş, sevgisiz, özen gösterilmemiş, hırçın, agresif, suça eğilimli, çaresiz, pis ... vb. gibi olunca bu çocuklarımız için hiç de iyi düşünceler içinde olmadığımız anlaşılmaktadır.
Bu çocuklarımızın, nesne ilişkisi kuramayan, farklı bir kültürden gelen, parçalanmış ailelere mensup, küçük yaşta şiddete maruz kalmış durumda olduklarını belirterek kısa bir tanımlama yapmış olalım.
Çocuklarımızı toplum kazandırmak hedefimiz olmalıdır. Bu çocuklar için sokak çalışması yapılmalı ve çocuklar sokaktan kopmaya ikna edilmelidirler. İkinci aşamada bu çocukların kurum bakımında kalmalarıdır. Ama sınırlamaların olması, başkalarının kendi yerlerine karar veriyor olmaları, madde bağımlılarının madde elde edememeleri gibi nedenlerin yanı sıra başka problemler de eklenince çocukların kurumda tutulmaları oranı da istenilen düzeyde olmamaktadır.
Ama asıl sorun bu çocukların geleceği ne olacaktır sorusudur. Bu çocukların çoğu yaşları geçtiği için normal eğitim sistemi içine alınamamaktadır. Yaşı da geçtiği için eğitimde başarılı olanların sayısı sınırlı kalmaktadır. Eğitim alsa da bazen sonrasında iş kolunun seçilmesinde kılavuzluk hizmeti verilmesi gerekli olmaktadır.
Hangi iş kollarında çalışmaları gerekmektedir sorusu çok yönlü düşünülerek cevaplanmalıdır. Çünkü iş bu çocuklar için geçim kaynağı olma dışında aynı zamanda toplumda kaybetmiş oldukları prestiji ve saygınlığı kazanma yolu da olmalıdır. İş kollarına bu açıdan yaklaşmak gerekmektedir.
Burada sayılan iş kolları bu amaçla toplanmış bir çalışma grubunda belirlenmiştir; süt teknolojileri, dericilik, veterinerlik meslek lisesi, at yetiştiriciliği, seracılık, kuyumculuk, takı tasarımcılığı, kuaförlük, fotoğrafçılık, laborantlık, bilgisayar teknisyenliği, pvc kaplama, matbaacılık, şirket hizmetleri.
Görüldüğü gibi bu işlerde toplumsal açıdan prestijli ve sempatik olabilecek iş kolları bulunmaktadır. Sokak çocukları problemine sadece duygusal açıdan yaklaşmak yerine topluma geri döndürme açısından da yaklaşım gösterebilmek çok önemlidir. Bu da süreklilik gösteren yaklaşımlarla olabilecek bir şeydir. Özellikle ticaret odalarının, yerel yönetimlerin bu çocuklara yönelik iş kollarını saptayarak ortaya çıkarması ve desteklemesi başarı için gereklidir.
Suça itilen yola düşmemeleri için sadece bu çocuklara anlık acıma duygularıyla yaklaşmak veya bir kuruma kapatmak yetmemektedir. Bu çocukların yaşıtlarıyla aynı kulvara çıkabilmelerini de sağlamak gerekmektedir. Bunun da temel yolu çocuğun tek başına ayakta durabileceği koşulları sağlamaktır. Çünkü koltuk değnekleriyle ayakta tutulmaya çalışılan hiç kimse sürekli olarak ayakta kalamaz. Kendi başına ayakta durabilmeyi öğrenmesi gerekmektedir.
Bu da bir işte çalışabilen çocuk hedefiyle gerçekleşebilecek bir durumdur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder